سیاست آنچنان که عده ای می‌پندارند، بی قاعده و قانون و باری به هر جهت نیست و چنانچه شاهد هستیم به آن به عنوان یک علم نگریسته می‌شود و این علوم فرمول‌هایی دارد.

یکی از این فرمول‌ها این است که اصلاح در سیستم‌ها و رژیم‌هایی صورت می‌گیرد که علاوه بر داشتن حداقلی از نظام پارلمانی واقعی و نه فرمایشی، حداقلی از روش‌های مسالمت‌آمیز دستیابی به قدرت واقعی، نه نمایشی را دارا باشند. این رژیم‌ها اصلاح می‌شوند. یک رژیم “استبداد دینی توتالیتر میلیتاریستی فاشیستی مافیایی” که ایران گرفتار آن است اصلاح نمی‌شود بلکه برای مدت محدودی حفظ می‌شود و سپس بوسیله انقلاب یا جنگ و حمله خارجی از بین می‌رود.

یکی دیگر از مسائل علم سیاست مربوط به صندوق رای است.

صندوق رای یک مکانیزم اجرایی برای یکی از اصول دموکراسی است. راه اجرائی “گردش نخبگان” که از اصول دموکراسی است صندوق رای است تا انتخاب‌کننده و انتخاب‌شونده پای آن بیایند و تکلیف را روشن کنند. در واقع از دل دموکراسی است که صندوق رای بیرون می‌آید نه اینکه از دل صندوق رای، دموکراسی بیرون بیاید. به عبارت دیگر صندوق رای و انتخابات مقولاتی مربوط به احزاب و برنامه‌های آنان برای اداره کشور است.

این نکته‌ای است که «اصلاح‌طلبان» فریبکارانه نادیده می‌گیرند و با القاء اینکه صندوق رای همچون چراغ جادو معجزه می‌کند مردم را به شرکت در انتخابات فرمایشی و نمایشی تحت هر شرایطی دعوت می‌کنند تا مشروعیت رژیم را تامین کنند.

یکی دیگر از فرمول‌های سیاست، تحریم است.  تحریم به هیچ‌وجه انفعال نیست بلکه دست‌کم سه فایده برای آن می‌توان برشمرد: یک اینکه تحریم یک فعل سیاسی بسیار راهگشا در مقابله با رژیم‌های توتالیتر و مشروعیت‌زدایی از آنان است.  دوم حفظ اعتبار و سرمایه اجتماعی است. حفظ اعتبار و سرمایه اجتماعی برای روز مباداست حتی اگر آن روز ۳۰ سال بعد باشد. برای نیروی سیاسی می‌ارزد که این اعتبار حفظ شود تا در روز مبادا اعتبار را بدهند و اعتماد مردم را بخرند. سیاستی که ماندلا آن را به خوبی اجرا کرد ولی به عنوان مثال سران «اصلاح طلب» به آن عمل نکردند و بی اعتبار شدند. فایده سوم تحریم نیز تمیز و تفکیک سره از ناسره است. اینجاست که معلوم و مشخص می‌شود چه کسی به دنبال منافع ملی و چه کسی در پی منافع شخصی و حفظ سفره انقلاب است.

نکته دیگر این که ما بر خلاف گذشته در  دورانی به سر می‌بریم که دموکراسی یک ارزش تلقی می‌شود و مستبد‌ترین حکومت‌ها و خونریزترین مستبدان هم تلاش می‌کنند چهره خود را در پس نقابی از دموکراسی پنهان کنند و خود را حکومتی دموکرات و مردمی جلوه دهند. از این روی ساده ترین راه انتخابات و صندوق رای است تا به این وسیله خود را مشروع نشان دهند و نقابی از دموکراسی به صورت بزنند. در حالی که آگاهان می دانند صندوق رای و انتخابات آخرین فاکتور وجود دموکراسی است و پیش از آن، تفکیک قوا و پارلمان و احزاب مستقل و … هستند که وجود دموکراسی را تعیین و تضمین می‌کنند.

به هر روی امیدوارم مردم در تحریم «انتخابات» ۱۴۰۰ فعالانه شرکت کنند و بیش از پیش نقاب از چهره اهریمنی و استبدادی جمهوری اسلامی بردارند.

– این یادداشت از درون کشور برای فرشگرد ارسال شده است. نویسنده از نام مستعار بهره گرفته است.