در روزهای ابتدایی اشغال فرانسه توسط آلمان نازی و استعفای دولت وقت، در زمانی‌که فرانسوی‌ها در شوک و ناامیدی بسر می‌بردند، ژنرال دوگل، که از وزارت در دولت تسلیم شده به نیروهای اشغالگر استعفا داده و برای مبارزه به لندن رفته بود، پیامی صوتی و تاثیرگذار از این شهر برای هموطنان خود فرستاد و ملت فرانسه را به «مقاومت به هر قیمتی» دعوت نمود. این پیام نقطه عطفی در زندگی ژنرال شارل دوگل و نقطه‌ی آغازینی برای پیروزی ملت فرانسه بر اشغالگران بود.
بر خلاف بسیاری همچون مارشال پتن و برخی دیگر از چهره‌های شاخص فرانسه که آلمان نازی را پیروز جنگ می‌دانستند، ژنرال دوگل با هشیاری و تحلیل درست، بهترین تصمیم برای نجات فرانسه را «مقاومت در برابر اشغالگران» دانست و مردم را به نافرمانی ، کارشکنی و مبارزه دعوت کرد. او پس از این دعوت، با تلاشی بی وقفه، یک جبهه‌ی مقاومت در داخل خاک فرانسه ایجاد کرد. پیوستن تمام مردان یکی از جزایر فرانسه در نزدیکی انگلستان به ژنرال دوگل درست در روز بعد از این پیام دعوت را می‌توان شاهدی بر استقبال گسترده‌ی ملت فرانسه از این فراخوان دانست. در زمان اشغال، ژنرال دوگل همچنین با درک درستی از جایگاه خود به عنوان حلقه‌ی اتصال نیروهای مقاومت، توانست آنها را در داخل و خارج ازخاک فرانسه متحد سازد و با جلب حمایت حداکثری از قدرت‌های روز دنیا مانند آمریکا و انگلستان، به پیروزی های قابل توجهی دست یابد. برای مثال در نبرد بیر حکیم در لیبی امروزی، نیروهای مقاومت ملی فرانسه برای نخستین بار توانستند کمک هایی استراتژیک به همپیمانان خود نمایند و آنها را از محاصره‌ی نیروهای نازی برهانند و در نهایت شکستی سهمگین بر نیروهای اشغالگر نازی در خارج از خاک فرانسه وارد سازند. این پیروزی‌ها جایگاهی ویژه برای نیروهای مقاومت ملی فرانسه در میان نیروهای نظامی و سیاسی همپیمان خود ایجاد نمود.
ژنرال دوگل بواسطه‌ی حس میهن‌دوستی، بر اصولی پایبند بود که جایگاه فرانسه را نه در حد یک کشور اشغال شده توسط آلمان بلکه یکی از قدرتمندترین کشورهای دنیا تصویر می کرد و بر همین اساس توانست پس از پایان جنگ، کشور فرانسه را که تا آن روز کشوری اشغال شده توسط نازی‌ها بود، صاحب “حق وتو” در سازمان ملل سازد و به بازیگری قدرتمند در صحنه ی بین المللی تبدیل کند. بر پایه‌ی همین توانایی‌ها بود که نیروهای سیاسی مخالف چپگرا مانند ژان مولن نیز در زمان جنگ علیه اشغالگران، به دور او گرد آمده و نیرویی واحد برای مقاومت ملی تشکیل دادند.
همین نقش منحصر بفرد ژنرال دوگل باعث گردید تا پس از جنگ و پایان اشغال فرانسه، اگر چه کشور شاهد هرج و مرج و انتقام گیری‌های کورکورانه در برخی شهرهای تحت اشغال دولت ویشی بود، اما در مدتی کوتاه و با برقراری نظم و حفظ قانون توسط دولت موقت به رهبری ژنرال دوگل، دولت بسرعت به سوی بازسازی کشور، توسعه‌ی اقتصادی، سیاسی و نظامی گام برداشت و مانع از خشونت‌ورزی بیشتر در سطح جامعه گردید. همچنین با نگاهی رو به جلو تلاش کرد تا دموکراسی پایدار را در کشور تحکیم نماید و مقدمات جمهوری چهارم فرانسه را در همان هفته‌های نخست فراهم سازد.
نقشی که ژنرال دوگل در این برهه‌ی تاریخی برای فرانسه ایفا کرد، فارغ از فراز و نشیب‌های سیاسی و نظامی، نقشی سازنده و تثبیت کننده بود و مقدمات رهایی فرانسه از اشغال را مهیا ساخت و این کشور را دوباره به ریل توسعه بازگرداند. بدیهی است که این امر به سرانجام نمی‌رسید مگر با تلاش و پشتیبانی و از جان‌گذشتگی‌های ملی‌گرایان و میهن‌پرستان فرانسوی، اما نقش رهبری ژنرال دوگل در این زمان این فرصت تاریخی را برای نجات یک کشور از چنگال اشغالگران پدید آورد.
با نگاهی به چهل وپنج ساله گذشته ی کشور ایران، برای ایرانیان به اثبات رسیده است که حکام رژیم جمهوری اسلامی با این سرزمین و ملت مناسباتی اشغالگرانه دارند. این فرقه‌ی تبهکار نه تنها منابع ایران را به تاراج برده و خرج انقلاب اسلامی خود کرده‌اند که در هر فرصتی به زنان و مردان ایرانی یورش برده و دستانشان به خون بهترین جوانان ایران آغشته است.
روح ایرانگرایی و میهن‌پرستی ایرانی روز به روز گسترده شده و یک همبستگی ملی در برابر اشغاگران خلق کرده است. در این میان نقش شاهزاده رضا پهلوی در صحنه‌ی سیاسی امروز ایران، بی‌شباهت به نقش دوگل در فرانسه نیست. شاهزاده رضا پهلوی علاوه بر نقش تاریخی که در دولت مشروطه‌ی ایران دارند، شناخته شده‌ترین چهره سیاسی و مورد اعتمادترین رهبر سیاسی برای ملت ایران هستند و از این دو جایگاه هدایت مقاومت ملی مردم ایران را برعهده دارند، مقاومت علیه رژیمی که به ایران به چشم سرزمینی اشغالی می‌نگرد. ایشان همچنین می‌توانند با هدایت نیروهای انقلابی و کوشش‌های دیپلماتیک، روند نجات ایران را تسریع بخشند و برای دوره‌ی گذار، کاهش تنش و تثبیت نظم را به ارمغان بیاورند. موهبتی که مهم ترین نیاز ایران و ملت ایران در برهه‌ی کنونی است و مقدمات بازگشت به ریل توسعه را فراهم خواهد نمود.