دستگاه دیپلماسی روسیه برای بار دوم طی ماه‌های اخیر، همصدا با دولت‌های عربی خلیج فارس، ادعاهای موهوم امارات متحده عربی در مورد تمامیت ارضی ایران را تکرار نمود. فارغ از موضع گیری میهن‌پرستانه نسبت به این موضوع، اقدامات اخیر روسیه علیه منافع ملی ایران باید از نگاه تحلیلی نیز مورد توجه قرار گیرد.
تاریخ روابط ایران با دولت روسیه سوابق تاریکی در بردارد که زخم‌های عمیق و التیام نیافتنی بر پیکره ملت ایران وارد آورده است. از اشغال سرزمین‌های شمال رود ارس، زمین گیر کردن مشروطه در دوران قاجار، و جنایاتی همچون اعدام چندین مشروطه‌خواه در تبریز (1290) و کشتن صدها نفر در حرم امام هشتم شیعیان در مشهد (1291) گرفته تا اشغال استان‌های شمال غربی ایران در دوران پهلوی، حمایت از فعالیت جاسوسی حزب توده، پشتیبانی از احزاب چپگرا، تجزیه طلب و ضد ایرانی از جمله عواملی ست که نگاه ایرانیان را به دولت این کشور منفی ساخته است. باید یادآور شد که کشور روسیه تقریباً هیچگاه برخوردار از حکومتی دموکراتیک و برآمده از خواست مردم روسیه نبوده و از این رو رفتار استعمارگرانه حکام این کشور در طول تاریخ معاصر لزوماً ارتباطی با منویات واقعی ملت روسیه نمی تواند داشته باشد.
اما رویکرد مداخله‌گرانه‌ی دولت روسیه در قبال ایران در طول زمامداری علی خامنه‌ای شکل عمیق‌تری یافته است. در حال حاضر دستگاه دیپلماسی رژیم اسلامی، در قبال مداخلات روسیه مرز انفعال را در نوردیده و رفتاری کرنشگرانه همچون کشورهای اقمار اتحاد جماهیر شوروی در طول جنگ سرد به خود گرفته است. در داخل کشور هرگونه نقد جدی نسبت به سیاست‌های روسیه عبور از خطوط قرمز امنیت ملی رژیم جمهوری اسلامی تلقی شده و با آن برخورد می‌شود. آنچه این وضعیت به ذهن متبادر می‌کند، جز رسمیت یافتن سیاستِ مستعمره‌سازیِ ایران توسط روسیه نمی‌تواند باشد.
حکومت غیردموکراتیک و استعمارگر روسیه با سوابق متعدد دست‌اندازی به خاک سایر کشورها، از جمله اوکراین و آن هم در قرن بیست و یکم، به راحتی تمامیت ارضی ایران را زیر سوال می‌برد و عواقبی دیپلماتیک نیز برای این رفتار خود متصور نیست. این در حالی است که جمهوری اسلامی یکی از معدود رژیم‌هایی است که ریسک سنگین کمک‌های تسلیحاتی، لجستیک و حتی پشتیبانی صریح سیاسی (توسط رهبر جمهوری اسلامی) از روسیه در تجاوز به اوکراین را به جان خریده، اما همچنان مورد تحقیر مقامات رژیم حاکم بر مسکو قرار می‌گیرد. آن چنان که حتی محمد جواد ظریف، وزیر خارجه سابق رژیم، نیز تلویحاً به دخالت‌های دولت پوتین در تصمیمات وزارت خارجه اذعان نمود. مذاکره مستقیم نماینده روسیه بدون حضور نمایندگان ایران در مناقشه‌ی هسته‌ای در طی دولت رییسی نمونه‌ی دیگری از رفتار استعمارگرانه دولت مسکو در قبال تهران است.
بر اساس رصد دفتر مطالعات استراتژیک حزب «ایران نوین»، به نظر بدیهی می‌رسد که حکومت روسیه از نفوذ بسیار بالایی در میان مقامات سیاسی، امنیتی و نظامی ایران برخوردار است و با اتکا به این «حاشیه امن»، در حال حاضر ایران را به یکی از مستعمرات خود بدل ساخته است. ابعاد این استعمارگری و دست اندازی روسیه بسیار فراتر از مواضع مداخله جویانه کرملین در حوزه سیاست منطقه‌ای است و برای خلاص شدن ایران از چنگال استبداد آخوندی باید ایادی روسیه در ایران شناسایی و افشا شوند. سکوت کنشگران سیاسی ایران در قبال استعمارِ نویِ روسیه تبعات جدی برای استقلال ایران و اقتدار ملی به همراه خواهد داشت. در حالی‌که دکترین سیاست خارجی حزب «ایران نوین» مبتنی بر روابط دوستانه با تمام کشورهای جهان است، اما باید در مقابل استعمارگری و تعرض به تمامیت ارضی ایران و حق حاکمیت ملی در مقابل هر کشور خارجی با قاطعیت برخورد نمود.